بررسی مجموعه داستان “سرخپوست تنها” نوشته منیرو روانی پور با حضور نویسنده توسط حسین آتش پرور

ویدیوی کامل برنامه را در فیسبوک بنیاد میتوانید ببینید.
همچنین متن سخنان آقای حسین آتش پرور در بررسی کتاب سرخپوست تنها را میتوانید در اینجا ببینید.

بنیاد فرهنگی ژاله اصفهانی هر ماه نشست هایی برای معرفی، نقد و بررسی کتاب های داستانی، تحقیقی و تاریخی و نیز آشنایی عمیق تر با مشاهیر شعر و ادب زبان فارسی برگزار می کند.

در برنامه ماه ژوئیه 2022 بنیاد، آخرین کتاب خانم منیرو روانی پور بنام “ سرخپوست تنها”، با حضور و سخن ایشان، توسط آقای حسین آتش پرور، نویسنده و منتقد ادبی، بررسی خواهد شد و سپس به سئوالات مخاطبین پاسخ داده میشود.

این برنامه روز یکشنبه 24 ژوئیه 2022 برابر با 2 مرداد 1401 ساعت 17:00 بوقت انگلستان، 18:00 اروپای مرکزی، 20:30 ایران، و 09:00 غرب آمریکا، در فضای مجازی و با استفاده از نرم افزار زوم برگزار خواهد شد.

برای ورود به جلسه شماره شناسائی جلسه، 82928681286 Meeting ID، را وارد نرم افزار زوم کنید. اگر زوم را روی کامپیوتر یا موبایل خود ندارید میتوانید از لینک زیر استفاده کرده و از طریق مرورگر اینترنتی (Web Browser) به جلسه وارد شوید:
https://us02web.zoom.us/j/82928681286

این برنامه همزمان از فیسبوک بنیاد نیز پخش خواهد  شد:

https://www.facebook.com/jalehesfahani.bonyad

تهیه کتاب:

کتاب مورد بررسی را میتوانید از گوگل پلی خریداری نموده و با استفاده از نرم افزارGoogle Play Books بر روی کامپیوتر یا موبایل خود مطالعه فرمائید. توصیه میکنیم دوستان شرکت کننده قبل از جلسه کتاب را تهیه و مطالعه فرمایند.

در باره نویسنده:

منیرو روانی‌پور (زاده ۲ مرداد ۱۳۳۱، بوشهر) نویسنده ایرانی که ساکن آمریکاست. اولین داستان‌های وی در جنوب ایران می‌گذرد و فضای آن برآمده از طبیعت و مردم جنوب ایران است. مانند: اهل غرق و چند داستان از مجموعه کنیزو و یک داستان از کتاب سنگ های شیطان. در کولی کنار آتش به حرکت کولی ها در کل کشور می پردازد. داستان «رعنا» ی وی از مجموعهٔ نازلی، در دورهٔ سوم (۱۳۸۲) جایزه گلشیری برگزیده شده‌است.

اولین مجموعه داستان منیرو روانی پور، کنیزو (۱۳۶۸) نام دارد که خودش می گوید: «اگر شاهد آتش زدن شهر نو نبودم، کنیزو هرگز نوشته نمی شد.»

زندگی

منیرو روانی پور در روستای جفره – بندر بوشهر به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در این شهر گذراند و در دانشگاه شیراز روانشناسی خواند. او در دسامبر سال ۲۰۰۷ با همسر و پسرش به دعوت دانشگاه براوون به آمریکا آمد و ماندگار شد.

روانی‌پور از سال ۱۳۶۰ داستان‌نویسی را شروع کرده‌است و اولین کتابش، کنیزو، در سال ۱۳۶۷ منتشر شد. پس از آن تعداد زیادی داستان کوتاه و چند رمان نوشت. داستان رعنا از مجموعه نازلی، در دورهٔ سوم ۱۳۸۲ جایزه گلشیری برگزیده شده‌است.

روانی‌پور در کلاس‌های داستان‌نویسیِ خود با بابک تختی، پسر پهلوان تختی آشنا شد و ازدواج کردند. بابک تختی ناشر نشر قصه است و فرزندشان غلامرضا حاصل این ازدواج می‌باشد.

در سال ۱۳۷۹ روانی‌پور یکی از شرکت‌کنندگان کنفرانس برلین بود. قهرمان داستان زن فرودگاه فرانکفورت نیز زنی است که قرار بوده در کنفرانس برلین داستان بخواند، اما با مشکلاتی که در حاشیه کنفرانس به‌وجود می‌آید فرصت داستان‌خوانی را از دست می‌دهد و علاوه بر آن در کشورش نیز او را برای حضور در این کنفرانس مورد شماتت قرار می دهند.

روانی‌پور در سال ۱۳۸۵ از اولین حامیان «کمپین یک میلیون امضا برای تغییر قوانین تبعیض‌آمیز علیه زنان» در ایران بود. شهرت این نویسنده به خاطر حساسیت و حضور فعال او در جریان های اجتماعی ست. تم اصلی داستان های او مبارزه آدمی با ناکامی ها و مصایب اجتماعی و طبیعی است و سرفراز بیرون آمدن از آتش سختی هاست. زن ها در داستان های او نقشی اساسی دارند و در گذر از رنج ها زندگی را تغییر می دهند و اغلب آینده ای بهتر می سازند. یکی از ویژگی های مهم این نویسنده استفاه از امکانات اینترنتی است. او با استفاده از فیس بوک و توییتر و بلاگ های متعدد با خوانندگانش در سراسر دنیا ارتباط بر قرار کرده، هر چند بیشتر سایت و بلاگ های او توسط جمهوری اسلامی بسته شده، او در بیشتر کشورهای جهان داستان خوانی و سخنرانی داشته و همچنان به سفر و حضور در مجامع ادبی ادامه می دهد. بسیاری از آثار او به زبان های زنده ی دنیا ترجمه شده و در مجلات معتبر چاپ شده اند.

وی به تازگی  روزهای پنجشنبه، فصلی از رما ن جدیدش را با نام  فرشته روی زمین درخبرنامه  Substack منتشر می کند.

آثار:

داستان های بلند:

۱۳۶۹ – اهل غرق 

۱۳۶۹ – دل فولاد

۱۳۷۸ – کولی کنار آتش

۱۳۹۶ – شبهای شور انگیز 

مجموعه داستان:

۱۳۶۷ – کنیزو

۱۳۶۹ – سنگ های شیطان 

۱۳۷۲ – سیریا، سیریا

۱۳۸۰ – زن فرودگاه فرانکفورت

۱۳۸۱ – نازلی

۱۳۹۵ – عاشقان عهد عتیق

۱۳۹۵ – کشتی شکستگان

1400 – سرخپوست تنها

خاطرات :

1396 – یادداشتهای زن جیوه ای

یادگار دوران شوریدگی – ۱۴۰۰

به کی یف که رسیدم زنگ می زنم – ۱۴۰۰

مجموعه شعر:

۱۳۹۴ – آواز خوان دوره گرد

کودکان:

گنجشک و آقای رئیس جمهور – ۱۳۵۸

ترانه های کودکان

۴۸ داستان کودکان

 نمایشنامه:

رستم از شاهنامه رفت!

مجموعه داستان های کولی ها:

کتاب اول کولی ها – 1393

کتاب دوم کولی ها – 1394

کتاب سوم کولی ها -1394

کتاب چهارم کولی ها – 1400

کتاب پنجم کولی ها – 1400

صفحه آمازون و خرید کتاب ها: برای خرید کتابها اینجا را کلیک کنید.
اشتراک در خبرنامه  رسمی منیرو روانی پور

آدرس سایت و صفحات اینترنتی منیرو روانی پور:

https://www.moniravanipor.com/

https://www.facebook.com/moniro.ravanipour

https://www.facebook.com/moniroravanipor

صفحه توئیتر منیرو روانی پور

در باره بررسی کننده:

حسین آتش پرور (زاده ۲۰ آبان ۱۳۳۱ در دیسفان گناباد خراسان) داستان‌نویس و منتقد ادبیات داستانی، از داستان نویسان نسل سوم ایران است. او دبیر داستانی فصلنامه ادبی نوشتا می باشد که از شماره اول (بهمن ۱۳۸۵) تاکنون منتشر می شود. او دو مجموعه داستان، 6 داستان بلند و دهها مقاله ادبی و تحقیقی منتشر کرده است. تعداد صفحات نوشته های او بیش از 60 هزار صفحه می باشد.

حسین آتش‌پرور در برخی از آثار داستانی خود مانند مجموعه داستان‌های «ماهی در باد»، «اندوه» و رمان «خیابان بهار آبی بود»، با کاربست خلاقانه مؤلفه‌های بومی گناباد از قبیل گویش، فرهنگ، آداب و رسوم، اسطوره‌ها و … تصویری از سیمای مردم این منطقه را وارد ادبیات داستانی ایران کرده‌است. به همین خاطر به رسم ادب، ترویج فرهنگ سپاس و برای بهره بردن بیشتر از توانمندی‌های این نویسنده، با تصمیم جمعی از اعضای انجمن ادبیات داستانی گناباد به «خوانه داستان حسین آتش پرور» نامگذاری شد. او از نویسندگان تاثیر گذار ادبیات داستانی ایران است.

در ادامه زندگی نامه ی او را از زبان خودش مطالعه می کنیم : “در دوران کودکی قبل از این‌که ما به مشهد بیاییم، پدرم در مشهد بود و ما با مادرمان در دیسفان زندگی می‌کردیم. مادرم فرد جزیی‌نگری بود و در آن‌چه به ما می‌گفت، جزیی‌نگری خاصی مشاهده می‌شد و من آن جزیی‌نگری را به یاد سپردم. بعدها فهمیدم که جزیی‌نگری باعث ایجاد تصویر در ذهن می‌شود و به درد داستان‌نویسی می‌خورد. پدربزرگ مادری‌ام نیز همین‌طور بود. البته هیچ‌کدام از آن‌ها سواد نداشتند و سوادشان شفاهی بود. من خود از اولین نسل‌های باسواد بودم. در آن دوره در روستا هیچ کتابی به دست من نمی‌رسید، تا این‌که به شهر آمدیم و آرام‌آرام با کتاب آشنا شدم. من ۹ ساله بودم که به مشهد آمدیم. در آن دوره فضای متفاوت و متضاد مشهد، دیدن درخت پرتقال و کاج که در زمستان هم سبز بود، ساختمان‌های دوطبقه، خیابان، چراغ، لامپ و… همه برای من جدید بود. این تضادها به جهان ما اضافه شد و در ذهنم به صورت انباشت داستانی درآمد. شاید نسل امروز نسبت به نسل ما دنیای یکنواخت‌تری داشته باشند.

اولین داستانم در دوران دبیرستان در سال ۱۳۵۰ در روزنامه خراسان چاپ شد. پس از آن اولین‌بار که آثارم در کتابی منتشر شد، در مجموعه داستان «دریچه تازه» و همراه با داستان‌هایی از محمود دولت‌آبادی، اصغر الهی و چند نفر دیگر بود که در سال ۱۳۶۷ منتشر شد.

کتاب دومی که اثری از من در آن چاپ شد، «خوابگرد و داستان‌های دیگر» نام داشت که گردآورنده آن خودم بودم و آثاری از هوشنگ گلشیری، قاضی ربیحاوی و دیگران در آن گرد آمد و در سال ۱۳۶۹ چاپ شد.

پس از آن در سال ۱۳۷۲ مجموعه داستان «اندوه» و در سال ۱۳۸۴ رمان «خیابان بهار آبی بود» را منتشر کردم.

بعد از آن هم مجموعه داستان «ماهی در باد» و کتاب «کوزه‌ها در جست‌وجوی کوزه‌گر» را نوشتم و منتشر کردم.

در کتاب «کوزه‌ها در جستجوی کوزه‌گر» من به ساختار‌شناسی داستانی ترانه‌های خیام پرداخته‌ام.

آثار: داستانی

۱۳۶۹ – خوابگرد و داستان‌های دیگر (به همراه آثاری از هوشنگ گلشیری، قاضی ربیحاوی و دیگران)

۱۳۷۲ – اندوه (مجموعه داستان)

۱۳۸۴ – خیابان بهار آبی بود (رمان نو)

۱۳۸۹ – ماهی در باد (مجموعه داستان)

۱۳۹۸- چهارده سالگی بر برف (رمان)

۱۳۹۹- ماه تا چاه (داستان بلند)

آثار: پژوهش و نظرگاه

۱۳۸۸ – کوزه‌ها در جست‌وجوی کوزه‌گر (ساختارشناسی داستانی ترانه‌های خیام)

۱۳۹۴ – خانهٔ سوم داستان (بررسی شکل و ساخت داستان‌های نسل سوم) [نزدیکی داستان به شعر ]

۱۳۹۸ – من و کوزه ( شکل و ساخت داستانی ترانه‌های خیام) [نزدیکی شعر به داستان]

فصلنامه ادبی نوشتا